Als je een 'grote mond' hebt dan ben je niet onzeker. Je hebt een uitgesproken mening en iedereen mag het weten. Die extroverte vrouw; die blaas je niet zomaar omver. Ha! Plottwist: Wel dus. Want wat anderen niet weten, is dat waar een introvert persoon genoeg tijd voor neemt om over na te denken, komt bij een extrovert persoon pas later op. Dan komt het besef...
De drang om iets ''nuttigs'' te zeggen
Opgegroeid als een enorm extrovert, uitgesproken maar zeker niet (bedoeld) onbeleefd persoon heb ik velen verklaringen voor mijn 'gedrag' proberen te achterhalen. Want hoe zelfverzekerd mijn woorden ook mogen overkomen, ik was alles behalve dat. Het grootste struikelblok waar ik vooral mee struggle is de drang om iets te moeten zeggen. Ik kán simpelweg gewoon niet mijn mond houden, hoezeer ik het ook probeer.
Deze situatie wil ik wel graag toelichten; het is namelijk niet zo dat ik vind dat ik gelijk heb, of iets zinnigs te vertellen heb en dat iedereen dat maar moet weten. Was het maar zo makkelijk, was het maar een stukje arrogantie. Nee, het gaat veel dieper dan dat. Voor mij was een stilte altijd een ontzetten onzeker en ongemakkelijk moment. Stel dat ze denken dat ik te verlegen ben! Stel dat ze denken dat ik saai ben! Stel dat ze denken... dat ik dom ben! Vooral dat laatste is wat mij vandaag de dag nog het meeste 'nekt'.
Ik durf mijn mond niet te houden
Stel je een situatie voor waarin je nieuwe klasgenoten of collega's het over een onderwerp hebben waar iedereen verstand van blijkt te hebben maar zelf snap je er de ballen niet van. In dit soort situaties weet ik altijd precies wat ik moet zeggen om te laten blijken dat ik er verstand van heb. Want niets zeggen; dan lijk ik wel heel dom! Nu weet ik zelf ook wel dat het nog veel dommer is om te reageren, maar dan is het er toch al uit. In veel situaties is het dus zo dat ik niet zo zeer iets móet zeggen, zoals veel extraverte mensen naar hun hoofd geslingerd krijgen, maar dat ik mijn mond niet durf te houden. Dit uit zich niet alleen in face-to-face gesprekken; op social media gaat het des te sneller fout.
Wat niet helpt
De opmerking ''eerst denk dan doen'' is absoluut helemaal waar. Het is inderdaad beter om eerst na te denken. Maar het helpt niet om het te zeggen tegen iemand die dat dondersgoed weet. Het is namelijk geen kwestie van ''gewoon'' niet nadenken, het is een soort overlevingsdrang om snel te moeten reageren. Zelfverdediging. Afzetten. Terugvechten. Want geloof het of niet, alle vreemde, nare, rare, onzinnige of zelfs gemene dingen onthouden wij extroverten maar al te goed.
Zo kan ik mij 's nachts nog steeds druk maken om iets stom zinnigs wat ik in 2014 eens tegen een klasgenoot heb gezegd. Wat we ook mogen zeggen; vraag naar wat de extroverte persoon ermee bedoeld, zonder hem of haar aan te vallen of te confronteren. Dan krijg je namelijk weer precies zo'n verdedigende reactie terug waar beiden niet op zitten te wachten.
Het mooie van je gedachtes kunnen uitspreken als extrovert persoon is dat je ook heel goed je excuses durft aan te bieden en hardop je fouten durft te bekennen.
Commenti